Een half jaar freelancen (en nog niet failliet)
1 april 2021 was voor mij geen grap, maar serious business. Mijn eerste dag als voltijds zelfstandige mocht ik meteen aan de bak. Na die dag ging er een maand voorbij en nu zijn we plots een half jaar later. Maar het gaat goed, beste lezer. Ik ben nog niet failliet, klanten komen terug, ik heb wat coronavet van me afgeschud en ik (her)ken intussen meer ouders aan de schoolpoort. Ik blik even terug op de voorbije zes maanden.
Leve jullie, mijn netwerk!
Oké, ik trap een open deur in. Maar toch had ik nooit gedacht dat mijn netwerk zó belangrijk zou zijn voor de opstart van mijn eigen zaak. Ik heb mijn ondernemersplannen aan de grote klok gehangen. Dat werkt, want ik heb de voorbije maanden voor elke oud-werkgever - dat zijn er vier - opdrachten gedaan. Je netwerk aanspreken blijkt dus goud waard, tenzij je kickt op de geur van verbrande bruggen. Maar de meeste mensen deugen, zegt Rutger Bregman. En Rutger is een wijs man.
Thuiswerk bevalt me wel
Ik werk 80 à 90% van de tijd thuis. Thuis is waar mijn platenspeler staat. Thuis is waar ik dikke vriendjes ben met de tuinvogels. En thuis is het stil tot pakweg 16u, wat belangrijk is als je tussen het schrijven door uren door het venster staart. Maar thuis zijn er geen collega’s en dat mis ik soms. Dan begin ik tegen mezelf te praten: “Wat denkt ge Tonyboy, tijd voor een koffietje?” En “Misschien toch de chauffage eens opzetten hé man.” Of “Ik zou die paragraaf toch opsplitsen kerel.” Gelukkig is er ook nog de Taaltelefoon.
Meer tijd voor onbetaald werk
Nee, ik werk niet gratis als freelance copywriter. Ik maak tijdens de kantooruren wél meer tijd vrij voor andere dingen: mijn kinderen oppikken aan de schoolpoort (en ongehaast een praatje slaan met andere ouders), een klimaatgedicht schrijven voor het project Stadsgroen (waarover later meer), vrijwillig redactiewerk verrichten voor het lokale krantje van Natuurpunt, mijn ouders naar de luchthaven voeren, een printer kopen met mijn schoonmoeder … En meer bewegen! Want als zitten het nieuwe roken is, ben ik beroepshalve gedoemd mezelf in de vernieling te werken.
En nu, Samson Schrijft? Meer netwerken. Liefst op een manier die past bij mijn introverte aard. En dankbaar zijn, voor de kansen die mijn eerste klanten mij hebben gegeven. Dankzij hen (jullie!) blijf ik vrolijk verder doen. En als ik mijn eerste kaarsje als ondernemer uitblaas, volgt er ongetwijfeld een nieuwe update.